Κορόπη

I

Αρχαία πόλη της Θεσσαλίας, στη Μαγνησία. Βρισκόταν στην κοιλάδα του ποταμού Μπούφα, κάτω από το χωριό Μηλιές, ανάμεσα στις τοποθεσίες Καλά Νερά και Παλαιόπυργος. Οι κάτοικοί της λάτρευαν τον Κοροπαίο Απόλλωνα, που, μαζί με τον Δία Ακραίο και την Άρτεμη Ιωλκία, αποτελούσαν την τριάδα των θεών της Μαγνησίας. Κοντά στην πόλη υπήρχε μαντείο και ναός του θεού με άλσος, όπως αναφέρεται στη μεγάλη επιγραφή που φιλοξενείται στο μουσείο του Βόλου. Οι ανασκαφές του αρχαιολόγου Α.Σ. Αρβανιτόπουλου στη θέση του αρχαίου ναού έφεραν στο φως λείψανα τείχους που περιέβαλε το ιερό καθώς και πολυάριθμα όστρακα λεπτών αγγείων μελανόμορφου ρυθμού του 6ου αι. π.Χ. Το ιερό αυτό άκμαζε ήδη από την αρχαϊκή εποχή.

Τον 4o αι. π.Χ. από το κοινό της Κ. εκλεγόταν ένας από τους ιερομνήμονες της Μαγνησίας. Αργότερα η πόλη προσαρτήθηκε στη Δημητριάδα. Στη θέση της βρίσκεται ο ομώνυμος σύγχρονος οικισμός (βλ. λ.).

II

Παράλιος οικισμός (υψόμ. 10 μ., 398 κάτ.) στην πρώην επαρχία Βόλου του νομού Μαγνησίας. Βρίσκεται στην ανατολική ακτή του Παγασητικού κόλπου, 22 χλμ. ΝΑ του Βόλου. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Μηλεών.